نوربالا| خدایا! غلط کردم دیگر به خاطر چتر به میدان مین نمی آیم!

یکی از سرگرمی های رزمنده های تخریب در میدان مین، جمع کردن چتر منور بود.

نیروها مشتاق بودند یک چتر منور از این سرزمین به یادگار با خود ببرند تا آن جایی که نیروها به خاطر چتر به شوخی باهم بحث می کردند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، درست است که جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران سختی های زیادی داشت، اما سرگرمی ها و شوخی و خنده به رزمنده ها روحیه می داد.

یکی از سرگرمی های رزمنده های تخریب در میدان مین، جمع کردن چتر منور بود.

نیروها مشتاق بودند یک چتر منور از این سرزمین به یادگار با خود ببرند تا آن جایی که نیروها برای چتر منور خمپاره 120 با یکدیگر به شوخی بحث می کردند.

سیدمکارم موسوی یکی از رزمنده های 14 ساله واحد تخریب لشکر 17 علی ابن ابیطالب(ع) است که خاطره به یادماندنی از میدان مین و خنده های همرزم شهیدش دارد؛ این خاطره را در ادامه می خوانیم.

از جمله کارهای روزمره ما در جبهه، رفتن به میدان مین پشت پنج ضلعی بود که کاملاً به سبک و سیاق خودمان وارد میدان مین می شدیم.

واقعاً خدا به ما رحم می کرد؛ چون بدون هیچ ملاحظه ای وارد میدان مین می شدیم و انواع چتر منور از آنجا جمع می کردیم؛ در عین حال هیچ اتفاقی هم برایمان نمی افتاد.